Have yourself a merry little Shitmas

"It's beginning to look a lot like Shitmas, everywhere you go."

 It's Christmas 2016, our parents are getting divorced and people think we'll manage because we're 25 & 19. Spoiler alert: we won't.

Truth is; There is no way to do a divorce the right way. There's no way the children involved will hardly notice anything. There's just no good way. And that's fine, but stop treating us like there is. I don't think people get that this is the end of life as we know it. Life as a family, with all four of us and our pets. The four of us is all we've ever known for the last 25 & 19 years. And that's coming to an end. I think most of you don't get it because you haven't experienced it. And if you have, every experience is different.

I think I've been alright for the last couple of months, since the decision was made in July. I've been alright mainly because of the fact that I have a job that makes me have to (and want to) get out of bed. If I wouldn't have had that, it would've been worse. I haven't written about this before because I don't think I really wanted to, but I do now. I want people to know that it does hurt in many ways and that it isn't easier when you're older. The people getting divorced are still your parents. Doesn't matter if you're 2, 14, 19 or 25.

I don't think I've still fully processed it all, considering my mother is not moving out until she has a house, which will be in 2017. So we're still with the 4 of us. Although there's hardly any love here, it's pretty much the same. It's still us 4. That will change when my mother and dog move out.

I would like all of you to take a minute and realise that it's our family that's fallen apart. Not yours. You get to judge, you will anyway, but take us into consideration. It's not easy, no divorce has ever been easy. The decision to get divorced is not easy. The process of getting divorced is not easy.
Life as we've known it for our entire lives is over. 

I've told my parents they deserve to be happy the last 30-40 years of their lives. Because everyone deserves that. The divorce is for the best, and I know it all too well. But that doesn't mean the road to true happiness is easy. It has never been easy, for anyone.

--

Het is kerst 2016, onze ouders gaan scheiden en mensen denken dat wij het wel redden omdat we 25 & 19 zijn. Spoiler alert: we redden het niet.

Er is geen juiste manier om te scheiden, er is geen manier waarop de kinderen er niets van zullen merken. Er is geen juiste manier en dat is oké maar behandel ons niet alsof dat er wel is.. Ik denk niet dat mensen snappen dat dit het einde van het leven, dat wij kennen, is. Ons leven als gezin, ons vieren en onze huisdieren. Wij zijn heel onze levens met z'n vieren geweest en dat houdt op. Ik denk niet dat jullie het snappen omdat jullie het nog niet meegemaakt hebben, of op een andere manier. Iedereen ervaart het anders.

Ik denk dat ik het best goed doe de  laatste paar maanden, sinds de beslissing is genomen in Juli. Ik ben vooral op de goede weg omdat ik werk heb waarvoor ik uit bed moet (en wil) komen. Als ik dat niet had gehad was het veel slechter geweest. Ik heb hier nog niet over geschreven omdat ik dat denk ik niet wilde. Maar ik wil dat mensen weten dat het zeker pijn doet. Op meerdere manieren en dat het niet makkelijker is als je ouder bent. De mensen die gaan scheiden zijn nog steeds je ouders, het maakt niet uit of je 2, 14, 19 of 25 bent.

Ik denk niet dat het al volledig doorgedrongen is omdat mijn moeder nog bij ons woont tot ze een huis heeft. Ondanks dat er vrij weinig liefde is, is alles nog steeds vrijwel hetzelfde. Nog steeds wij, met z'n vieren. Maar dat verandert natuurlijk als mijn moeder en Jip eruit gaan.

Ik wil graag dat jullie je realiseren dat ons gezin uit elkaar is gevallen, niet dat van jullie. Natuurlijk mag je oordelen, dat doet iedereen toch wel maar spaar ons een beetje. Het is niet makkelijk, geen enkele scheiding is ooit makkelijk geweest. De beslissing om te gaan scheiden is niet makkelijk. Het proces van scheiden is niet makkelijk.
Het leven zoals wij dat kennen is voorbij.

Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ze het verdienen om gelukkig te zijn de laatste 30-40 jaar. Iedereen verdient dat. De scheiding is voor het beste, dat weet ik maar al te goed. Maar dat betekent niet dat de weg naar geluk makkelijk is, dat is het nooit geweest, voor niemand niet.

Denk ik aan u

En soms wanneer mijn wekker afgaat,
Wanneer de dag weer naast mijn bed staat,
Wanneer de rust mijn lichaam verlaat,
Denk ik aan u.

Dan denk ik aan de mooie dingen,
Moet ik mijn tranen bedwingen,
Maar bovenal nog eens verzinnen.

Ogen gevuld vol met leven,
Ik zag ze maar even,
Maar dat is het mooiste wat u mij hebt gegeven,
Niet lang geleden.

Soms voelde het als jaren,
Terwijl het maar maanden waren,
Met zo veel schade.

Wanneer ik naar uw stoel kijk,
Wanneer ik van mijn pad afwijk,
Wanneer ik mijn hand uitreik,
Denk ik aan u.

I got none

If I didn't know any better, I'd start telling myself I'm a failure. I'd start to convince myself it's all my fault. Well it isn't, not all of it.

I still have not been able to find a proper job, a job that lasts longer than 5 months. A job that makes me think I actually am capable of having a future. A job that makes me think I can have a home of myself someday. A job that makes me think I can at least take care of me and my dad when it's just us 2 in the near future.

So many weird things have been happening in the last year, it almost feels like it's a soap I'm watching. It feels like my life is one of those lives you see in series on Netflix. It doesn't feel like my life. And the hard truth is that it is. I can't press play, pause or rewind. I can't even decide the volume.

It's kinda weird to know what it's like to have your life lead by someone. Because a big part of mine is being lead by 2 people who made a big decision just last week. And I have to take time to adjust to that. And I need money to adjust to that situation, money I can't seem to earn because I can not get a proper job.

It's a circle. I need this, in order to do that, so I can do this.

It's theirs.

Sometimes change is good. Most of the time, actually. It pushes you out of  your comfort zone, on your way to a new, bigger comfort zone. And I'm not sure if that's happening right now, but it could be happening. Where one door closes, another one opens. In this case, literally. I do not really care for closing & opening doors, though. I care for doors that will close and open whenever I want them to. I care for doors that will never be locked.

A future is something you create for yourself, with influences from people whom you have met throughout your life. And when someone is creating your future for you, you have all the rights to take back that control and say "Stop. This is it". Because if you don't, they will continue to do it for you as if you're still 3 years old. And you are not, because you must be a very special 3 year old if you read this blog.

Find comfort in the things you do, so you can be at peace with the things others do. Because it's not your life, it's theirs.

Wanneer

Wanneer bij ons in de ochtend de alarmen af gaan, wanneer bij ons de lichten aan gaan, wanneer bij ons het leven weer begint, staat het bij hem weer even stil. De lege plek naast hem wordt gevuld door het geluid van haar stem. Met zijn ogen dicht luistert hij graag naar hoe ze hem wakker roept. Hij wordt wakker, dat is waar het leven voor hem weer op gang komt. Hij luistert niet meer graag naar hoe ze hem wakker roept. De moeite die het kost, de pijn die het doet, de tranen die het levert, dit is zijn leven nu.

De lege stoel, het stille huis... De leegte die gevuld wordt door enkel en alleen verdriet. Verdriet en misschien een beetje trots, trots op zijn leven met haar. Trots op zijn herinnering van haar. Herinneringen van de tijd waarin de lucht gevuld werd met grapjes, waarin de leegte nooit aanwezig was en waarin het wakker worden naast die vertrouwde ogen een gewoonte was.

Geen dag hetzelfde, alleen het gemist is constant.

#StopIslam #OpjeMUIL

Ik wil graag iedereen die meedoet aan de hashtag #StopIslam op twitter vertellen dat ze zich DOOD moeten schamen. Morsdood, ogen uit de kop, doodschamen. Ik lees tweets als "Moslims moeten bewijzen dat ze tegen IS zijn", het lijkt mij vanzelfsprekend. Zij hebben zich NOOIT aangesloten bij IS. Zij hebben NOOIT gezegd dat zij het eens zijn met de daden van IS. Zij hebben zich altijd moeten verantwoorden door jullie. IS maakt niet alleen christenen, atheïsten, boeddhisten enzovoorts bang. IS maakt IEDEREEN bang. IS wilt dit leven voor IEDEREEN verpesten. IS wilt deze wereld kapot maken en daarmee IEDEREEN. Denk je dat ze op het vliegveld of in de metro eerst hebben gekeken of er wel of geen moslims stonden? Denk je dat ze iedereen hebben nagevraagd "Goh, ben jij moslim?" want HIER EEN FEITJE: niet iedereen die moslim is ziet eruit als het stereotype van een moslim.

De grenzen dicht? Helpt niet. Jij denkt niet dat ze al binnen zijn? Jij denkt dat Abdeslam zomaar hier naartoe kwam, voor een midweek Center Parcs of om lekker even te shoppen in Batavia Stad? Als we de grenzen dicht gooien, gooien we die dicht voor mensen die vluchten voor precies hetzelfde als waar wij bang voor zijn: terrorisme. Dit gebeurd daar iedere dag. Je raakt daar nooit aan gewend. NOOIT. En iedereen is hier slachtoffer van, IE-DE-REEN

Op dit soort momenten geeft iedereen een statement. Wilders, Rutte, Obama maar óók Moskees. Waarom? Omdat zij het ook oprecht menen, omdat zij ook degenen zijn die hierdoor aangevallen worden. Ook zij zijn geliefden kwijt geraakt, of dat nou in Parijs, Istanbul, Brussel of gewoon in een ander thuisland is. Zij worden dubbel geraakt want JULLIE beschuldigen hen ook nog eens van alles wat door IS wordt gedaan.

Zoals al vaak gezegd: TERRORISME STAAT LOS VAN RELIGIE, al roept IS "Allahu Akbar.". Als ik morgen een bioscoop binnenval en iedereen neer schiet en ik roep erbij "GOD IS DE GROOTSTE" worden dan ook alle christenen aangekeken om wat ik heb gedaan? Nee toch? Dus denk eens na voor je wat plaatst. Open je ogen, open je hersenen, open je hart.

Circles

When it stings, it doesn't really burn until the stinging stops.