Remember my latest blog? About not having a job? Well, I've got a job. It's for saturdays only, and when they need me I need to be available throughout the entire week. Last week, I worked three days. And this week, I'm back to only saturday. The mornings are early, I start at 7 AM so I gotta start cycling at 6:30 AM. And tomorrow we'll be starting at 6:45 AM because it's almost Sinterklaas & Christmas is coming up. I'm pleased with the job. I got nice colleagues and it pays well enough. And even though there is hardly any change (yet) in my finances (I haven't started saving up yet.), I feel more complete. I feel like my life is coming together a little more. And that's really risky, because I could literally get a call tomorrow to hear that I have lost my job because they don't need me anymore. I don't have a contract, I don't have anything that makes the job mine.
I am thinking about the future more. I don't want to just yet, but it just happens. I want a place for myself, I want to pay off my dept which I got from quitting studies and I really want to have financial security and stability. I just want to see a future of myself. I know that in this job, there's no future for me, within this company. Mainly because I work for an employment agency. They can replace me with anyone in their system, even if I'm working hard. Of course that scares me but I've been taking this risk to get kicked out and lose sight of my future again and I will continue to do that for the next couple of weeks if they still need me. And I'm gonna honestly say that I am motivated, happy and willing to more forward more than ever right now.
I want to thank everyone for their support and kind words. And some even reached out and helped me, which I very much appreciate. I will not stop searching for an other job, which gives me more stability.
--this was written & posted on friday--
vrijdag 21 november 2014
maandag 13 oktober 2014
I
Looking back at older blogs I wrote, I think I thought about whether I was happy too much. I haven't thought about that in a while, even though there were (and are) moments I'm pretty sure I felt happy but wasn't aware of it.
Since I'm not going to school anymore and I still haven't found a job, my world has become quite small. I've come to enjoy the smaller things because I don't really have big things to enjoy, other than gigs (which I really very much enjoy). I don't get to see some of my favorite people as much as I'd like to but at the same time I often don't feel the need to be around people a lot of times. I'm surrounded by the same people every day and it's become more often that I have the urge to leave, even if it's just for a day. I like doing things alone and not once have I felt lonely in the last few months. That's great, but I'd like to feel lonely again because I've taken it for granted now.
Look at the sentences I wrote, they are full of I. Even though I just said I'm surrounded by people every day and I'm not alone all the time. I'm trying to stay focused on myself because I've considered other people's feelings over my own for so long. It has made me more selfish and I'm trying to cope with people judging that. I don't think they know how much I struggle with not being able to find a job. Getting no reply at all is very frustrating, because it makes you feel unworthy of anything. It makes you feel like they did not even bother to look at your resume. Getting a reply but getting rejected also makes it a little more demotivating to look any further. Mostly because they don't give you a reason why they rejected you. I'm trying not to take it personal but it's hard because this is my future. This is my now. I've been wanting to make something out of my goddamn life for so long now but it's going nowhere at all. I do know that something HAS to come along but right now it just feels so weird. I've never known the answer to the question that has been asked me almost yearly "Where do you see yourself in five years?". I just never knew the answer. I don't expect anything, I never did, but I sure as hell did not plan for this all to happen. When I think about my future, I don't really see one yet. Getting a job is my main focus and it has been for the past year and so far it just hasn't worked out yet. Of course I've had a few days where I was like "Not today, I don't feel like getting rejected today.".
I'm not an optimist, I've never been one. I'd like to believe I'm not a pessimist either, but I'm becoming one. I want to be able to expect things, and I want those things to happen. I want to see a future, I want to be able to build my own. I feel alright because my grandparents keep me going, they keep me busy by letting me take care of them/the house. And it feels good to be needed in that way. I couldn't thank them enough if I tried because they are the ones that keep me going. Without them I'd already given up. So for those who think I enjoy not having a job and I enjoy not seeing a future for myself: fuck you so hard right up the goddamn ass, asshat.
Since I'm not going to school anymore and I still haven't found a job, my world has become quite small. I've come to enjoy the smaller things because I don't really have big things to enjoy, other than gigs (which I really very much enjoy). I don't get to see some of my favorite people as much as I'd like to but at the same time I often don't feel the need to be around people a lot of times. I'm surrounded by the same people every day and it's become more often that I have the urge to leave, even if it's just for a day. I like doing things alone and not once have I felt lonely in the last few months. That's great, but I'd like to feel lonely again because I've taken it for granted now.
Look at the sentences I wrote, they are full of I. Even though I just said I'm surrounded by people every day and I'm not alone all the time. I'm trying to stay focused on myself because I've considered other people's feelings over my own for so long. It has made me more selfish and I'm trying to cope with people judging that. I don't think they know how much I struggle with not being able to find a job. Getting no reply at all is very frustrating, because it makes you feel unworthy of anything. It makes you feel like they did not even bother to look at your resume. Getting a reply but getting rejected also makes it a little more demotivating to look any further. Mostly because they don't give you a reason why they rejected you. I'm trying not to take it personal but it's hard because this is my future. This is my now. I've been wanting to make something out of my goddamn life for so long now but it's going nowhere at all. I do know that something HAS to come along but right now it just feels so weird. I've never known the answer to the question that has been asked me almost yearly "Where do you see yourself in five years?". I just never knew the answer. I don't expect anything, I never did, but I sure as hell did not plan for this all to happen. When I think about my future, I don't really see one yet. Getting a job is my main focus and it has been for the past year and so far it just hasn't worked out yet. Of course I've had a few days where I was like "Not today, I don't feel like getting rejected today.".
I'm not an optimist, I've never been one. I'd like to believe I'm not a pessimist either, but I'm becoming one. I want to be able to expect things, and I want those things to happen. I want to see a future, I want to be able to build my own. I feel alright because my grandparents keep me going, they keep me busy by letting me take care of them/the house. And it feels good to be needed in that way. I couldn't thank them enough if I tried because they are the ones that keep me going. Without them I'd already given up. So for those who think I enjoy not having a job and I enjoy not seeing a future for myself: fuck you so hard right up the goddamn ass, asshat.
donderdag 28 augustus 2014
Ik weet dat ik raar ben.
Weet je wat nou zo leuk is? Dat ik vaak alles te horen krijg. Dat ik overal achter kom. Ik vind het interessant dat je na weken geen contact nog steeds over mij praat tegen mensen die mij ook kennen. Ik bedoel, ik weet dat ik ont-zet-tend interessant en uniek ben maar hé bedankt voor de bevestiging..... Al krijg ik nu te horen dat ik niet spoor. Is het niet leuk dat degene die dat zeggen vaak hele egoïstische personen zijn, die niets behalve bullshit met een ander delen omdat ze opgevoed zijn met de gedachte dat ze de enige op de wereld zijn die er toe doen.
Als enige van de hele groep drie keer op kunnen scheppen en het snel weg vreten zodat je nóg een bord kan nemen terwijl de rest één bord heeft gehad. Dat is maar één van de vele voorbeelden die ik heb. Zet ik hier een naam neer? Nee. Zet ik hier verdere informatie, wat onze band betreft, neer? Nee. Maar ik wil je laten weten dat ik het weet. Het grappige is nog dat ik(en met mij nog een groep) dacht dat nu je ouder wordt, je meer fatsoen zou krijgen. Wat meer op je eigen benen zou gaan staan, je eigen mening zou hebben. Surprise surprise, you still don't have a mind of your own.
Je mag over mij blijven praten wat je wilt maar uiteindelijk komt het toch wel bij mij terecht. What goes around comes around. Wat ik grappig vind is dat ik mijzelf niet eens kán verlagen tot jou (jullie) niveau, omdat ik beter weet. Ik weet niet eens of je dit blog leest, ik hoop zó van wel. Ik denk ook van wel, gezien jij (of degene boven jou) ontzettend nieuwsgierig is naar alles wat ik doe met mijn leven. Ik hoop dat je dit leest en dat je dan denkt "shit.. She knows. Laat ik maar stoppen met deze bullshit te poepen". Maar na al die jaren denkt diegene boven jou dat ook nog steeds niet, dus ik betwijfel het.
Kijk, de enige reden waarom ik verder niets zeg is omdat er, naast jij/jullie, nog een grote groep mensen is waar ik wél van hou. Die ik wél in mijn toekomst wil hebben. Die mij wél respecteren, en het respect is wederzijds. Maar voor jullie is het op, zo op. Zo fucking op. Geniet van dit blog want het zal de enige aandacht zijn dat je zult krijgen. Ik hoop dat je je kapot ergert om hoe "raar" ik ben. Ik hoop dat je je OP VREET omdat je weet dat dit blog om jou gaat. Ik ga me niet eens meer zorgen maken over de dingen die je tegen anderen zegt, omdat er inmiddels al zó veel geluld is dat niet waar is en mensen het toch niet meer geloven. Verder is het feit dat je geen echte vrienden hebt ook iets waar van ik denk "kijk even naar jezelf". Goed, dikke kus, slaap lekker, krijg herpes en kweek een wietplant zodat je leven er wat leuker op wordt want met dat zuurpruimen hoofd wilt nog geen hond over je heen plassen.
MET VRIENDELIJKE GROET,
MICHELLE. Je weet wel, die rare, vreemde, die niet spoort.
Als enige van de hele groep drie keer op kunnen scheppen en het snel weg vreten zodat je nóg een bord kan nemen terwijl de rest één bord heeft gehad. Dat is maar één van de vele voorbeelden die ik heb. Zet ik hier een naam neer? Nee. Zet ik hier verdere informatie, wat onze band betreft, neer? Nee. Maar ik wil je laten weten dat ik het weet. Het grappige is nog dat ik(en met mij nog een groep) dacht dat nu je ouder wordt, je meer fatsoen zou krijgen. Wat meer op je eigen benen zou gaan staan, je eigen mening zou hebben. Surprise surprise, you still don't have a mind of your own.
Je mag over mij blijven praten wat je wilt maar uiteindelijk komt het toch wel bij mij terecht. What goes around comes around. Wat ik grappig vind is dat ik mijzelf niet eens kán verlagen tot jou (jullie) niveau, omdat ik beter weet. Ik weet niet eens of je dit blog leest, ik hoop zó van wel. Ik denk ook van wel, gezien jij (of degene boven jou) ontzettend nieuwsgierig is naar alles wat ik doe met mijn leven. Ik hoop dat je dit leest en dat je dan denkt "shit.. She knows. Laat ik maar stoppen met deze bullshit te poepen". Maar na al die jaren denkt diegene boven jou dat ook nog steeds niet, dus ik betwijfel het.
Kijk, de enige reden waarom ik verder niets zeg is omdat er, naast jij/jullie, nog een grote groep mensen is waar ik wél van hou. Die ik wél in mijn toekomst wil hebben. Die mij wél respecteren, en het respect is wederzijds. Maar voor jullie is het op, zo op. Zo fucking op. Geniet van dit blog want het zal de enige aandacht zijn dat je zult krijgen. Ik hoop dat je je kapot ergert om hoe "raar" ik ben. Ik hoop dat je je OP VREET omdat je weet dat dit blog om jou gaat. Ik ga me niet eens meer zorgen maken over de dingen die je tegen anderen zegt, omdat er inmiddels al zó veel geluld is dat niet waar is en mensen het toch niet meer geloven. Verder is het feit dat je geen echte vrienden hebt ook iets waar van ik denk "kijk even naar jezelf". Goed, dikke kus, slaap lekker, krijg herpes en kweek een wietplant zodat je leven er wat leuker op wordt want met dat zuurpruimen hoofd wilt nog geen hond over je heen plassen.
MET VRIENDELIJKE GROET,
MICHELLE. Je weet wel, die rare, vreemde, die niet spoort.
woensdag 23 juli 2014
Zeg maar even niets
Goed. Luister. Vandaag is een dag van nationale rouw. Dat is uniek. Waarom? Omdat een vliegtuigramp waarbij zo veel Nederlandse mensen omgekomen zijn, ook uniek is. 193 mensen die allemaal minimaal 20 mensen kenden, dat gaat hard. Dan kent iemand vast wel iemand, en die ook weer iemand. En dan beleef je de pijn en het verlies van dichtbij. Mensen zoeken elkaar op met deze dagen omdat we elkaar nodig hebben. Meer dan we ons realiseren. Ik vind het oneerlijk tegenover de slachtoffers en families als ik lees hoe mensen het ermee oneens zijn dat er een dag van nationale rouw is. "Maar dat hadden we toen ook niet.", dus? Het is nu een andere tijd, een ander geval, iemand anders gaat er over. "In het buitenland gaan zo veel mensen elke dag dood" dan sta jij daar toch lekker bij stil? Wie zegt dat je dat niet mag doen dan? Heb je er iemand voor nodig om daarbij stil te kunnen staan? Nee toch.
Als je niets met deze dag te maken wilt hebben dan hoeft dat niet, maar ga niet respectloos zijn en zeggen dat het onnodig is. Het is nodig, in dagen als deze krijgen we de kans om een eenheid te zijn, wat haast nooit gebeurd. Als jij vindt dat ze in het buitenland meer verdienen dan ga jij daar lekker een poosje heen. Dan ga jij lekker vrijwilligerswerk doen of geld overmaken, whatever. Dan ga je op zo'n dag als deze niet op social media en overal met je grote bek schreeuwen dat het niet nodig is. Ik kende niemand die op die vlucht zat persoonlijk maar als ik een paar straten verderop langs het huis rij waar een vrouw, die aan het begin van haar leven stond, omgekomen is dan krijg ik kippenvel. De vlaggen hangen buiten, halfstok, zoals het hoort nu. Of je daar aan mee doet is jouw keuze, dat is jouw zaak. Maar jij hebt niet het recht om zo'n dag af te pakken van mensen die er wél behoefte aan hebben. Natuurlijk wordt het je neus ingeboord op Facebook met gedeelde plaatjes en profielfoto's, dat is nou eenmaal Facebook. Dan weet je dat je op zo'n dag als deze daar lekker weg moet blijven, je eigen ding doen, het is lekker weer buiten.
Als het goed is ben je opgevoed. Dan heb je geleerd wat respect is en dan heb je geleerd respect te hebben. Heb dat, heb fatsoen. Heb je echt zo'n miserabel leven dat je zelfs zo'n dag af wilt pakken van mensen die al zo veel doorstaan hebben de afgelopen dagen? Sommigen hebben nog niet eens de garantie dat hun vader, moeder, man, vrouw, zoon, dochter, broer, zus, neef, nicht, oom, tante, opa, oma, vriend, vriendin, buurman, buurvrouw, collega, of whatever thuis komen. Of dat er überhaupt nog iéts van ze over is. Maar goed, ga vooral tegen iedereen in die er wat van zegt en blijf lekker bezig met zeggen dat het niet nodig en belachelijk is. Dat mag jij vinden. Maar je mag zo'n dag niet weg pakken van iemand die het het hardst nodig heeft. Mensen verwerken dingen op een andere manier, iedereen doet dat. Laat ze dan.
Als je niets met deze dag te maken wilt hebben dan hoeft dat niet, maar ga niet respectloos zijn en zeggen dat het onnodig is. Het is nodig, in dagen als deze krijgen we de kans om een eenheid te zijn, wat haast nooit gebeurd. Als jij vindt dat ze in het buitenland meer verdienen dan ga jij daar lekker een poosje heen. Dan ga jij lekker vrijwilligerswerk doen of geld overmaken, whatever. Dan ga je op zo'n dag als deze niet op social media en overal met je grote bek schreeuwen dat het niet nodig is. Ik kende niemand die op die vlucht zat persoonlijk maar als ik een paar straten verderop langs het huis rij waar een vrouw, die aan het begin van haar leven stond, omgekomen is dan krijg ik kippenvel. De vlaggen hangen buiten, halfstok, zoals het hoort nu. Of je daar aan mee doet is jouw keuze, dat is jouw zaak. Maar jij hebt niet het recht om zo'n dag af te pakken van mensen die er wél behoefte aan hebben. Natuurlijk wordt het je neus ingeboord op Facebook met gedeelde plaatjes en profielfoto's, dat is nou eenmaal Facebook. Dan weet je dat je op zo'n dag als deze daar lekker weg moet blijven, je eigen ding doen, het is lekker weer buiten.
Als het goed is ben je opgevoed. Dan heb je geleerd wat respect is en dan heb je geleerd respect te hebben. Heb dat, heb fatsoen. Heb je echt zo'n miserabel leven dat je zelfs zo'n dag af wilt pakken van mensen die al zo veel doorstaan hebben de afgelopen dagen? Sommigen hebben nog niet eens de garantie dat hun vader, moeder, man, vrouw, zoon, dochter, broer, zus, neef, nicht, oom, tante, opa, oma, vriend, vriendin, buurman, buurvrouw, collega, of whatever thuis komen. Of dat er überhaupt nog iéts van ze over is. Maar goed, ga vooral tegen iedereen in die er wat van zegt en blijf lekker bezig met zeggen dat het niet nodig en belachelijk is. Dat mag jij vinden. Maar je mag zo'n dag niet weg pakken van iemand die het het hardst nodig heeft. Mensen verwerken dingen op een andere manier, iedereen doet dat. Laat ze dan.
woensdag 2 juli 2014
Jack White and his incredible band.
David James Swanson made this incredible picture. My favorite.
July 1st, 2014.
When the dates were announced I did not doubt for a second. I've wanted to see this man perform for years but every time I just couldn't because of school. Since school is no longer a problem, I was all set to go yesterday. Anna scored us tickets in the presale and Kelly came with us. We arrived very early, since Anna and Rosita came back early from Paris. We sat, waited, drank and ate for six hours. It was worth it, we got front row! I was a little scared at first because I heard some stuff about Early Entry. But I hardly even saw those people so it was all cool. So many people were asking us who we were waiting for, we decided we'd say Celine Dion. It worked. People stopped.
The support act (The Amazing Snakeheads) was a little.. strange. It was like hearing a horror movie. I was scared he was gonna go so insane he'd cut off his arm at some point in the performance. Or bite off the drummer's head. I did like the music though. The music, the (so called) singing not so much. But you know, it was alright. Then the curtains closed.
This man came on stage and kindly asked us if we could just put our phones away during the gig. I get that. I mean, if you want to watch shit on your phone you might as well look at it on YouTube. You don't pay over 40 euros to watch the gig on your phone. And taking pics to see where you stood, who fucking gives a shit? You're there for yourself and the artist, not for your so called friends/followers on Facebook and Twitter.
When the curtains got opened again, I was surprised. I guess I thought the band was gonna stand there but nope, they weren't there. Then they came on, looking fly as fuck. All of them. I love their look as a band. High Ball Stepper kicked in. The intro was A++. I was amazed right away. I did not know what to expect, I knew it was gonna be awesome but not this awesome. Dead Leaves And The Dirty Ground, one of my favorite songs ever, turned out to be even more impressive live. I Cut Like A Buffalo, man. Wow. I just don't know what to say about it. It was all so amazing, every single song. I love how he did songs from The White Stripes, The Raconteurs, The Dead Weather and himself. He even did a part of I Fought Piranhas, of course I flipped the frick out. But it was not until Steady, As She Goes that the crowd went insane and he got everyone going. I don't blame Jack, I blame the audience who stood there like they pooped their pants. You don't have to go insane but it's an amazing artist, with an incredible band playing their hearts out for you. You paid for this. At least clap or do SOMETHING.
Then they went off stage. Of course the audience sang Seven Nation Army. Of fucking course. That's probably because 60% of the audience was there to hear that song. It annoyed me. I don't want to sound like an asshat but it just did. You are there for Jack White, not the White Stripes. He has many bands, he has made so much music. Not just Seven Nation Army. But when they came on stage again and started playing, everyone just went insane. Sixteen Saltines. One of my favorites as well.. When they started playing it I went out of my fucking mind. How can you not?? Three Women was so great too. I was a little upset when he ended with Seven Nation Army. Because I feel like he's feeling forced to play it. Else people will talk shit about a perfectly fine gig, just because he did not play Seven Nation Army. I liked the arrangement though, I love the version they played live so much more than the actual song. I'm gonna have to say that my absolute favorite moment was when he played Slowly Turning Into You. But to be honest, everything was my favorite moment. The entire day was my favorite moment. Jack White, a true artist who doesn't sell bullshit. His band, such talented people whose passion for music is obvious and play their hearts out.
Afterwards, our train was delayed which caused us to miss our bus home so Kelly and I spend the night at Schiphol Airport. It was warm, there was a Starbucks and we had croque monsieurs. We were dead tired though. When we left, early this morning, we'd been awake for almost 24 hours.
It was all worth it, I had an amaing time with everyone there and I am so glad I got to see Jack White and the band. I loved it all. I also met the drummer, who is such a genuine, nice and talented man!! His name is Daru Jones. I do kind of wish I'd met the rest of the band as well. Especially Lillie Mae, 'cause she's so incredibly talented and I feel like she's such a nice, beautiful person. Well, who knows, maybe next time! I definitely hope there'll be a next time. And I will be there, no matter what. I would honestly travel far for gigs like those which musicians like that. Because that's what they are, musicians.
dinsdag 10 juni 2014
200.
Blijkbaar is dit mijn 200ste blog bericht. Wat leuk, vooral omdat het over Pinkpop gaat. Pinkpop ja! Als eerste wil ik even zeggen dat ik nog leef.
Afgelopen weekend was ik te vinden op Pinkpop. Ik was niet van plan te gaan omdat ik niet zo van festivals hou.. Maar toen stond Joe Bonamassa ineens tussen de line-up. En FLOEP! Biffy Clyro. En jahoor, Bastille. Nou sorry maar dan hou je mij moeilijk meer tegen. Geld om kaartjes te kopen had ik niet, al was dat vast ook niet gelukt met alle drukte. Tijd om kaarten te winnen had ik dan weer wel. Alles en iedereen die kaarten weggaf vol gespamt, maar niets leek te helpen.... Tot ik afgelopen maandag te horen kreeg dat ik kaartjes had gewonnen bij That's Live, met mijn roze foto. Alles snel regelen (al moet ik eerlijk zeggen dat ik al heel veel geregeld had).
Zaterdag mocht ik met Chantal & Joost meerijden, waarbij Tessa en ik ook op de mindervalide camping mochten staan. Blijkbaar stonden we op beton, er was geen haring in te krijgen op een normale manier. Er moesten een beitel, de krachten van Joost en ijzeren hamer aan te pas komen. Toen we eindelijk onze shit hadden liggen gingen we naar het terrein, alwaar ik doodzenuwachtig was voor het optreden van Joe Bonamassa. Voor het geval je hem niet ken: YouTube hem. Serieus. Wat een held. Ik wilde hem al zo lang live zien en nu ging het eindelijk gebeuren. I was AMAZED. Starstruck. Wat een band ook, die percussionist! Wauw, wauw, wauw. Legendarisch. Ik kan er nog steeds niet uit. De billen van Joe waren ook erg mooi in zijn mooie pak. Wat ben ik blij dat ik hem heb gezien zeg. Als je dat hebt gemist, heb je écht iets gemist. Flawless. We zijn gelijk vooraan blijven staan omdat Bastille erna op zou treden. Één van ons ging eten halen. De eerste frikandel van Tessa was al snel een feit. Toen Bastille begon was het gewoon weer zo leuk, zo goed. Het is zo'n energieke band en fantastisch om live te zien. Spelen kunnen ze als een malle, ze zijn zo goed in wat ze doen. Ik was dan ook erg teleurgesteld toen het na een uur toch echt tot een einde kwam. Ik ben verliefd op Dan en Will en I always Will (haha get it haha) be. Na Bastille zijn we toch maar naar het hoofdpodium gaan slenteren, waar we in het gras zijn gaan zitten. Toen was mijn eerste frikandel al snel een feit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niks aan vond, aan the Stones. De show was natuurlijk leuk maar dat onnodige, niet grappige geblaat van meneer Jagger was gewoon niets. Het geluid was niets. Het enige dat ik nog een beetje leuk vond was de show er omheen. En natuurlijk Charlie Watts, held. Maar goed, als je kwaliteit wilt moet je ook niet meer naar the Stones gaan. Daar moet je heen gaan wil je ze een keer gezien hebben, een keer meegemaakt hebben. Dat heb ik nu, al voelt mijn leven niet voller dan het voorheen deed. Erna was het al snel slapen want we waren kaputt.
Toen was het zondag. Mijn rustdag. Ik hoefde niets te zien, ik moest alleen mee naar Ed Sheeran, iets waar ik niet zo naar uit keek. Aan het begin gingen we maar weer op het gras zitten, beetje Chef Special kijken, wat erg leuk was. Goede band, leuke mannen, leuke muziek. The Kooks vond ik echt geen fuck aan. Dat is nog zacht uitgedrukt. Erna gingen we maar naar het voorvak, proberen om zo ver mogelijk naar voren te komen. Dat lukte niet heel erg goed, alle hysterische fangirls (niet alleen die van Ed maar ook die van de Arctic Monkeys) stonden er al. Ed was echt heel goed, heel tof. Had ik totaal niet verwacht. Zijn depressieve liedjes kwamen lang niet zo depressief over en zijn lieve liedjes kwamen twintig keer zo lief over. Ik kan er nog steeds geen heel album van luisteren maar zo'n concertje kan ik wel door zitten. Editors vond ik niet zo veel aan, maar ik snap wel waarom er mensen zijn die er helemaal gek van zijn. Het heeft z'n charmes, het trekt mij persoonlijk gewoon niet. Arctic Monkeys vond ik verrassend goed. Toen ik het optreden van hen op Glastonbury zag vond ik het onwijs eentonig en saai, daar had ik me dus ook op voorbereid. Gelukkig werd ik verrast en was het toch wel tof om gezien te hebben.
TOEN! WAS! HET! TIJD! VOOR! DE! MAANDAG!!!!!!! BIFFY FUCKING CLYRO. Wat keek ik hier naar uit. Ik had niet eens meer pijn aan mijn voeten en rug! Ik krijg zó veel energie van die band. We gingen al wat eerder naar het terrein omdat Tessa een stukje Kodaline wilde zien. Ik kende ze alleen van naam, niet van muziek. Ik vond de muziek oké. Niet om wild van te worden.. Gewoon lekker. Niet storend, lekker in het zonnetje. Ik kon natuurlijk al niet meer wachten om naar het voorvak toe te gaan, dus gingen we. Toen we er aan kwamen stonden er al wat mensen op de eerste rij voor Metallica. Logisch natuurlijk, maar dan heb ik zo iets van joh.. Laat dan andere mensen die er voor hún band zijn ook even vooraan. Maar nee, dat is teveel gevraagd. Tessa keek er een beetje tegenop, omdat Rob Zombie voor Biffy Clyro speelde. Rob Zombie is metal. Maar wat was het tof. Het was echt zó gaaf. De bassist was erg leuk (ja... Sorry. Rare smaak), de melodieën waren leuk, het publiek was leuk. Het was gewoon leuk! Toen het klaar was kon ik alsnog doorschuiven naar de tweede rij alwaar ik nog niet veel kon zien omdat Metallica de catwalk mee had genomen waardoor ik Biffy Clyro niet kon zien. Maar goed, ik zag Simon zijn hoofd en hij kwam zijn billen showen. He-le-maal uit m'n plaat ging ik. Alle energie eruit. Gewoon helemaal leeg. Het was weer fenomenaal. Zo'n ontzettend goede band en live nog beter dan op CD. Als je ooit de kans krijgt om hen te zien, ga het zien. Serieus. Biffy was klaar en toen gingen we maar weer eens eten halen. Hele weekend eten. Mijn score is 5 frikandellen, 2 kroketten, 2 keer patat, 2 vietnamese loempia's & pangsit. Nee nee, dat is niet alleen van zondag. Dat is van het hele weekend. Avenged Sevenfold was gewoon kut. Next. METALLICA WAS ZO TOF. TOF! Wat een show! James Hetfield is sexy. Mijn vuist ging de lucht in en ik heb staan te zingen jonge, niet normaal. Talentje hier hoor. En ja, nu zal ik gaan praten over het weer.
Ik leef nog. Gisteravond, wat jullie gezien hebben op tv, was inderdaad best heftig. Iedereen moest uit de voorvakken en weg van de lichtmasten en schermen. Ik werd samen met Tessa en nog meer mensen onder een luikje getrokken bij een kraampje, wat wel hielp want alleen mijn benen werden heel nat. Het was echt een hevige onweersbui. Het sloeg verderop ook nog in, we voelden de hitte en schok. Toen de onweer eenmaal voorbij was en de regen ook wat minder was, zijn we naar voren toe gelopen en mocht iedereen weer de voorvakken in. We hebben gedanst en geschreeuwd, helemaal prima. Toen gingen we kijken hoe onze tent erbij lag, als die uberhaupt nog stond.. En hij stond nog! En niks was heel nat! Wij lekker onze matjes op.. Ineens midden in de nacht noodweer. Maar op de invalidecamping staan bijna alleen maar bomen, dus extra gevaarlijk. Ik lag te rillen van angst en dat heb ik echt nooit. Het was gewoon helemaal licht buiten, constant, van de flitsen. Maar goed, we hebben het overleefd. Bedankt voor jullie zorgen. Ik heb een geweldig weekend gehad.
1. Joe Bonamassa
2. Biffy Clyro
Afgelopen weekend was ik te vinden op Pinkpop. Ik was niet van plan te gaan omdat ik niet zo van festivals hou.. Maar toen stond Joe Bonamassa ineens tussen de line-up. En FLOEP! Biffy Clyro. En jahoor, Bastille. Nou sorry maar dan hou je mij moeilijk meer tegen. Geld om kaartjes te kopen had ik niet, al was dat vast ook niet gelukt met alle drukte. Tijd om kaarten te winnen had ik dan weer wel. Alles en iedereen die kaarten weggaf vol gespamt, maar niets leek te helpen.... Tot ik afgelopen maandag te horen kreeg dat ik kaartjes had gewonnen bij That's Live, met mijn roze foto. Alles snel regelen (al moet ik eerlijk zeggen dat ik al heel veel geregeld had).
Zaterdag mocht ik met Chantal & Joost meerijden, waarbij Tessa en ik ook op de mindervalide camping mochten staan. Blijkbaar stonden we op beton, er was geen haring in te krijgen op een normale manier. Er moesten een beitel, de krachten van Joost en ijzeren hamer aan te pas komen. Toen we eindelijk onze shit hadden liggen gingen we naar het terrein, alwaar ik doodzenuwachtig was voor het optreden van Joe Bonamassa. Voor het geval je hem niet ken: YouTube hem. Serieus. Wat een held. Ik wilde hem al zo lang live zien en nu ging het eindelijk gebeuren. I was AMAZED. Starstruck. Wat een band ook, die percussionist! Wauw, wauw, wauw. Legendarisch. Ik kan er nog steeds niet uit. De billen van Joe waren ook erg mooi in zijn mooie pak. Wat ben ik blij dat ik hem heb gezien zeg. Als je dat hebt gemist, heb je écht iets gemist. Flawless. We zijn gelijk vooraan blijven staan omdat Bastille erna op zou treden. Één van ons ging eten halen. De eerste frikandel van Tessa was al snel een feit. Toen Bastille begon was het gewoon weer zo leuk, zo goed. Het is zo'n energieke band en fantastisch om live te zien. Spelen kunnen ze als een malle, ze zijn zo goed in wat ze doen. Ik was dan ook erg teleurgesteld toen het na een uur toch echt tot een einde kwam. Ik ben verliefd op Dan en Will en I always Will (haha get it haha) be. Na Bastille zijn we toch maar naar het hoofdpodium gaan slenteren, waar we in het gras zijn gaan zitten. Toen was mijn eerste frikandel al snel een feit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niks aan vond, aan the Stones. De show was natuurlijk leuk maar dat onnodige, niet grappige geblaat van meneer Jagger was gewoon niets. Het geluid was niets. Het enige dat ik nog een beetje leuk vond was de show er omheen. En natuurlijk Charlie Watts, held. Maar goed, als je kwaliteit wilt moet je ook niet meer naar the Stones gaan. Daar moet je heen gaan wil je ze een keer gezien hebben, een keer meegemaakt hebben. Dat heb ik nu, al voelt mijn leven niet voller dan het voorheen deed. Erna was het al snel slapen want we waren kaputt.
Toen was het zondag. Mijn rustdag. Ik hoefde niets te zien, ik moest alleen mee naar Ed Sheeran, iets waar ik niet zo naar uit keek. Aan het begin gingen we maar weer op het gras zitten, beetje Chef Special kijken, wat erg leuk was. Goede band, leuke mannen, leuke muziek. The Kooks vond ik echt geen fuck aan. Dat is nog zacht uitgedrukt. Erna gingen we maar naar het voorvak, proberen om zo ver mogelijk naar voren te komen. Dat lukte niet heel erg goed, alle hysterische fangirls (niet alleen die van Ed maar ook die van de Arctic Monkeys) stonden er al. Ed was echt heel goed, heel tof. Had ik totaal niet verwacht. Zijn depressieve liedjes kwamen lang niet zo depressief over en zijn lieve liedjes kwamen twintig keer zo lief over. Ik kan er nog steeds geen heel album van luisteren maar zo'n concertje kan ik wel door zitten. Editors vond ik niet zo veel aan, maar ik snap wel waarom er mensen zijn die er helemaal gek van zijn. Het heeft z'n charmes, het trekt mij persoonlijk gewoon niet. Arctic Monkeys vond ik verrassend goed. Toen ik het optreden van hen op Glastonbury zag vond ik het onwijs eentonig en saai, daar had ik me dus ook op voorbereid. Gelukkig werd ik verrast en was het toch wel tof om gezien te hebben.
TOEN! WAS! HET! TIJD! VOOR! DE! MAANDAG!!!!!!! BIFFY FUCKING CLYRO. Wat keek ik hier naar uit. Ik had niet eens meer pijn aan mijn voeten en rug! Ik krijg zó veel energie van die band. We gingen al wat eerder naar het terrein omdat Tessa een stukje Kodaline wilde zien. Ik kende ze alleen van naam, niet van muziek. Ik vond de muziek oké. Niet om wild van te worden.. Gewoon lekker. Niet storend, lekker in het zonnetje. Ik kon natuurlijk al niet meer wachten om naar het voorvak toe te gaan, dus gingen we. Toen we er aan kwamen stonden er al wat mensen op de eerste rij voor Metallica. Logisch natuurlijk, maar dan heb ik zo iets van joh.. Laat dan andere mensen die er voor hún band zijn ook even vooraan. Maar nee, dat is teveel gevraagd. Tessa keek er een beetje tegenop, omdat Rob Zombie voor Biffy Clyro speelde. Rob Zombie is metal. Maar wat was het tof. Het was echt zó gaaf. De bassist was erg leuk (ja... Sorry. Rare smaak), de melodieën waren leuk, het publiek was leuk. Het was gewoon leuk! Toen het klaar was kon ik alsnog doorschuiven naar de tweede rij alwaar ik nog niet veel kon zien omdat Metallica de catwalk mee had genomen waardoor ik Biffy Clyro niet kon zien. Maar goed, ik zag Simon zijn hoofd en hij kwam zijn billen showen. He-le-maal uit m'n plaat ging ik. Alle energie eruit. Gewoon helemaal leeg. Het was weer fenomenaal. Zo'n ontzettend goede band en live nog beter dan op CD. Als je ooit de kans krijgt om hen te zien, ga het zien. Serieus. Biffy was klaar en toen gingen we maar weer eens eten halen. Hele weekend eten. Mijn score is 5 frikandellen, 2 kroketten, 2 keer patat, 2 vietnamese loempia's & pangsit. Nee nee, dat is niet alleen van zondag. Dat is van het hele weekend. Avenged Sevenfold was gewoon kut. Next. METALLICA WAS ZO TOF. TOF! Wat een show! James Hetfield is sexy. Mijn vuist ging de lucht in en ik heb staan te zingen jonge, niet normaal. Talentje hier hoor. En ja, nu zal ik gaan praten over het weer.
Ik leef nog. Gisteravond, wat jullie gezien hebben op tv, was inderdaad best heftig. Iedereen moest uit de voorvakken en weg van de lichtmasten en schermen. Ik werd samen met Tessa en nog meer mensen onder een luikje getrokken bij een kraampje, wat wel hielp want alleen mijn benen werden heel nat. Het was echt een hevige onweersbui. Het sloeg verderop ook nog in, we voelden de hitte en schok. Toen de onweer eenmaal voorbij was en de regen ook wat minder was, zijn we naar voren toe gelopen en mocht iedereen weer de voorvakken in. We hebben gedanst en geschreeuwd, helemaal prima. Toen gingen we kijken hoe onze tent erbij lag, als die uberhaupt nog stond.. En hij stond nog! En niks was heel nat! Wij lekker onze matjes op.. Ineens midden in de nacht noodweer. Maar op de invalidecamping staan bijna alleen maar bomen, dus extra gevaarlijk. Ik lag te rillen van angst en dat heb ik echt nooit. Het was gewoon helemaal licht buiten, constant, van de flitsen. Maar goed, we hebben het overleefd. Bedankt voor jullie zorgen. Ik heb een geweldig weekend gehad.
1. Joe Bonamassa
2. Biffy Clyro
3. Bastille
4. Rob Zombie
4. Rob Zombie
Einde.
dinsdag 11 februari 2014
Vieze boo boo
Overgewicht is ongezond, maakt niet uit in welke situatie, of je er iets aan kunt doen of niet. Als je ziek bent, moet je rekening houden met je eten. Als je niet ziek bent al helemaal. En dan komt dat stomme Honey Boo Boo op TV die, bij wijze van, overgewicht gewoon promoten. Ik vind het ranzig maar vooral triest. Die kinderen krijgen later gewoon hartfalen en shit, lekker om terug te kijken op TV hoe je dat hebt gekregen. Volgens mij leven er dertig beschermde diersoorten in de kin van die moeder. Ik vind het ronduit belachelijk dat die Honey Boo Boo nog niet uit huis geplaatst is, of onder toezicht geplaatst is. Ik vind het fucking ranzig om te zien hoe dat wijf elke keer weer allemaal eten in d'r smoel stouwt. Die vrouw heeft niet eens een kin, het is gewoon gelijk haar buik. Waarvan wordt alles betaald?? Ik heb echt geen idee, het is voor mij een raadsel. Vast door TLC, well thanks a lot. Van mij mag het hele gezin op een flink dieet en mogen ze in quarantaine, zonder camera's. Als er over een paar jaar bij één van die kinderen iets ernstigs geconstateerd wordt is het "zielig" en hadden ze "het nooit aan zien komen". My ass. Denk dan even aan dit blog van mij en maak een altaar met mijn foto erop. Als ik jullie was zou ik deze gebruiken:
De groeten.
De groeten.
donderdag 16 januari 2014
Here's your delivery; a fine list of songs (you might know) to listen to.
SO here are some songs for you. I'm just gonna write the artist and title, no videos because I'm too lazy to look 'em up.
Justin Timberlake - Drink You Away / I know some of you might not like JT but that doesn't mean you can't like one of his songs. I think this is one of the best songs on The 20/20 Experience. It's not like any of his other songs he made so far. So just give it a chance. Or don't, I don't really care you're obviously still reading this because you wanna know more new songs/music so do something with it. Thanks.
The Gracious Few - Honest Man / This is an older song, it was released somewhere in 2010 I believe. Not many people know the band or the song, which is why I put it on here. It's an amazing song. I've listened to it a million times and every time it comes on I am amazed by how good it actually is, even though I already knew.
Arctic Monkeys - Do I Wanna Know? / I know I'm a little late on the Arctic Monkeys hype but I seriously did not really get this song until last week. I do know and it's stuck in my head 24/7, which I don't mind at all. If you don't know the song yet; go listen to it. Or if you do and you don't like it; give it a second chance. Listen to it when you're in a different mood.
Stromae - Merci / You may know Stromae from his latest songs "Papaoutai" and "Formidable" but I like this song a little more than I like the others. The minute you hear it you kinda get lost in the beat and you wonder what's gonna follow. If you don't know Stromae & his music, you are in for a little surprise. His music is inventive and refreshing. Listen to more, where you actually hear him singing. You probably don't understand a fuck of what he's saying, I don't either, but maybe you like his voice. He sounds really convincing and devoted.
Kings of Leon - Supersoaker / This song had my attention right away. I must admit, I am in love with the Kings of Leon. I've seen them play live twice, many people called their performance boring but that was because they hardly interacted with the audience. Of course bands should do that when they're on a festival, I can't blame people for saying that. But man, they are such a great band. They are passionate about what they do, they are talented and if you already like the band and you see them live THERE'S NOTHING NEGATIVE TO SAY REALLY. I don't want to spend 10 minutes listening to a singer or guitar player talking shit, talking 'bout how they got up there and what the songs are about. I want to listen to the music and SEE that they're STILL working hard to stay up there. I want to listen to the song and figure out what the meaning of that song is, and how I can adjust them to the situations I am in. I want to relate, I want to feel their energy and feel that they WANT to be there to play MUSIC and not to talk 10 minutes of shit to play a 4 minute song. Kings of Leon deliver, without all the bullshit. Plain and simple, yet so good and honest. Mechanical Bull is an incredible album which proves they don't need tricks to seperate themselves from any other bands. Kings of Leon are not going to convince you how good they are by telling you they are and kissing your ass, they are going to convince you of how good they are by playing music THEY love and THEY wanna play. (Don't argue with me on this subject I will take all the oxygen away from you ssh)
John Legend - All of Me / My friend Luka did a cover of this song before I heard the original. Her channel is LukaHummel, go check it out, she's only just getting started but so great already! - Alright. A few weeks ago I heard the original for the first time. I like cheesy songs about love and shit. I like them so I had to like this song. The lyrics sound very corny but they are good. If you're not in love, you might FEEL like you're in love after listening to this song.
John Mayer - Born and Raised / Many people do not like the album Born and Raised. I get why, it's a little different from what JM fans are used to.. But the lyrics to this song are relatable, I think everyone can relate at least at one point in their lives. "One of these days you'll be born and raised and it all comes on without warning" - If you say you have never related to that sentence you are lying. Or you're a robot. This song calms me down because it's making me realize I'm not the only one who feels like that.
Neil Young - Long May You Run / OF COURSE I could not forget Neil Young in this blog. Long May You Run is a song about a car (obviously not just A car, a great car). Honestly, I've never felt more related to a song about a car. If you're really passionate about your car; you might wanna listen to this song. And if you decide to listen to it even though you use your bicycle more than your car; don't be ashamed if you think of a friend during this song.
Foo Fighters - Arlandria / When I first heard Wasting Light, I immediately fell in love with this song. And I can't help but fall in love again every time I hear it. Therefor you should listen to it as well and allow yourself to fall in love. You can give your heart away to another song right after but this song will win your heart over whenever you press play again. You might wanna see a therapist if you don't fall in love with it, alright.
Justin Timberlake - Drink You Away / I know some of you might not like JT but that doesn't mean you can't like one of his songs. I think this is one of the best songs on The 20/20 Experience. It's not like any of his other songs he made so far. So just give it a chance. Or don't, I don't really care you're obviously still reading this because you wanna know more new songs/music so do something with it. Thanks.
The Gracious Few - Honest Man / This is an older song, it was released somewhere in 2010 I believe. Not many people know the band or the song, which is why I put it on here. It's an amazing song. I've listened to it a million times and every time it comes on I am amazed by how good it actually is, even though I already knew.
Arctic Monkeys - Do I Wanna Know? / I know I'm a little late on the Arctic Monkeys hype but I seriously did not really get this song until last week. I do know and it's stuck in my head 24/7, which I don't mind at all. If you don't know the song yet; go listen to it. Or if you do and you don't like it; give it a second chance. Listen to it when you're in a different mood.
Stromae - Merci / You may know Stromae from his latest songs "Papaoutai" and "Formidable" but I like this song a little more than I like the others. The minute you hear it you kinda get lost in the beat and you wonder what's gonna follow. If you don't know Stromae & his music, you are in for a little surprise. His music is inventive and refreshing. Listen to more, where you actually hear him singing. You probably don't understand a fuck of what he's saying, I don't either, but maybe you like his voice. He sounds really convincing and devoted.
Kings of Leon - Supersoaker / This song had my attention right away. I must admit, I am in love with the Kings of Leon. I've seen them play live twice, many people called their performance boring but that was because they hardly interacted with the audience. Of course bands should do that when they're on a festival, I can't blame people for saying that. But man, they are such a great band. They are passionate about what they do, they are talented and if you already like the band and you see them live THERE'S NOTHING NEGATIVE TO SAY REALLY. I don't want to spend 10 minutes listening to a singer or guitar player talking shit, talking 'bout how they got up there and what the songs are about. I want to listen to the music and SEE that they're STILL working hard to stay up there. I want to listen to the song and figure out what the meaning of that song is, and how I can adjust them to the situations I am in. I want to relate, I want to feel their energy and feel that they WANT to be there to play MUSIC and not to talk 10 minutes of shit to play a 4 minute song. Kings of Leon deliver, without all the bullshit. Plain and simple, yet so good and honest. Mechanical Bull is an incredible album which proves they don't need tricks to seperate themselves from any other bands. Kings of Leon are not going to convince you how good they are by telling you they are and kissing your ass, they are going to convince you of how good they are by playing music THEY love and THEY wanna play. (Don't argue with me on this subject I will take all the oxygen away from you ssh)
John Legend - All of Me / My friend Luka did a cover of this song before I heard the original. Her channel is LukaHummel, go check it out, she's only just getting started but so great already! - Alright. A few weeks ago I heard the original for the first time. I like cheesy songs about love and shit. I like them so I had to like this song. The lyrics sound very corny but they are good. If you're not in love, you might FEEL like you're in love after listening to this song.
John Mayer - Born and Raised / Many people do not like the album Born and Raised. I get why, it's a little different from what JM fans are used to.. But the lyrics to this song are relatable, I think everyone can relate at least at one point in their lives. "One of these days you'll be born and raised and it all comes on without warning" - If you say you have never related to that sentence you are lying. Or you're a robot. This song calms me down because it's making me realize I'm not the only one who feels like that.
Neil Young - Long May You Run / OF COURSE I could not forget Neil Young in this blog. Long May You Run is a song about a car (obviously not just A car, a great car). Honestly, I've never felt more related to a song about a car. If you're really passionate about your car; you might wanna listen to this song. And if you decide to listen to it even though you use your bicycle more than your car; don't be ashamed if you think of a friend during this song.
Foo Fighters - Arlandria / When I first heard Wasting Light, I immediately fell in love with this song. And I can't help but fall in love again every time I hear it. Therefor you should listen to it as well and allow yourself to fall in love. You can give your heart away to another song right after but this song will win your heart over whenever you press play again. You might wanna see a therapist if you don't fall in love with it, alright.
Abonneren op:
Posts (Atom)