Super leuk, zwemles met de hele klas! En dan mag je ook nog eens zwemmen voor je diploma. Ook super leuk! Tot je door het gat moet en er maar niet doorheen komt omdat je het gat niet kan vinden (that’s what she said ha ha ga weg). Je blijft er maar tegenaan zwemmen en uiteindelijk moet je eromheen. Ik heb het gevoel dat ik nu weer op dat punt ben, zo’n 20 jaar verder. Alles wat ik tot nu toe heb geprobeerd, mislukt.
Mijn eerste opleiding. Heel eerlijk, dat was gewoon niets voor mij. Je bent 16, je moet een keuze maken en je weet het niet zo goed. Je begint aan iets, het is leuk maar niet leuk genoeg om gemotiveerd te blijven. De stage is oké maar voor jou voelt het niet fantastisch. Het is niet het gevoel dat je, denk ik, hoort te hebben als je met iets bezig bent waar je passie en liefde voor hebt. Mijn stage toen was als overblijf...nietmoeder..../BSO begeleidster. Voor hen kwam het als een shock dat ik het niet voelde. Zij voelden het wel, de kinderen waren gek van mij. Ik moet zeggen dat ik niet perse van kinderen houd, ik tolereer ze. Er zijn uitzonderingen natuurlijk, mijn achterneefjes en achternichtjes zijn fantastisch. Maar als je 16 bent moet je een keuze maken en dan hoop je dat het vanzelf wel komt, het kwam niet.
Maar ik raak nu een beetje in paniek want ik voel het nu nog steeds niet. Ik weet nog steeds niet wat ik wil doen. Ik weet wel wat ik moet doen... Geld verdienen. En gelukkig zijn natuurlijk. Ik moet dan ook precies iemand zijn die alleen gemotiveerd blijft als er genoeg van mijn hart in zit. Tot nu toe heb ik nog niets gevonden waar ik dat bij heb. Maar ik wil het zo graag! Ik wil ook iemand zijn waarvan mensen zeggen “zij verstaat haar vak”. Maar ik kon het gat al niet vinden toen ik 5-6 was, laat staan nu (ja hhha!!!! Gat!!!! Lollololol!!!! Wat zegt ze nou!!!!!).
En al die mensen die zeggen “doe een beroepskeuzetest”, man, de quizzen op BuzzFeed hebben een betere uitkomst dan die zooi. Als het aan hen ligt trouw ik namelijk gewoon met Zac Efron, krijg ik 0 kinderen, 3 Golden Retrievers en heb ik een side piece die Idris Elba heet. Ik ben meer geïnteresseerd in watvoor hond mensen bij mij vinden passen dan watvoor beroep. Ik wil dan ook echt wel heel graag een hond of kat. Of een hamster, ik vond ze nooit leuk tot mijn oom en tante een hele schattige hamster kregen (shout out naar Nico de hamster!!!), een beetje zoals mijn band met kinderen dus.
Zie, over dat soort dingen weet ik wel wat ik moet zeggen. Verder weet ik het gewoon niet zo goed. Nog 9 maanden te gaan in Toronto dus ik heb nog genoeg tijd om na te denken (dat zeg ik inmiddels ook al tien jaar dus daar kunnen nog wel 9 maanden bij... niet). Ik heb hier een grote-mensen-baan en een appartement voor mezelf. Super fijn balkon en uitzicht over één van de mooiste en grootste begraafplaatsen. Ik had ook nooit gedacht dat ik dat fijn zou vinden maar het is een stuk natuur in alle drukte van de stad. Onder mijn raam raast dan weer wel de metro voorbij.
Alles heeft zo erg twee kanten dat ik echt geen idee meer wat ik ermee moet. Ik ben niet meer op een leeftijd waarop ik “het wel zie”. Ik ben op een leeftijd waarop ik wel echt een goede baan nodig heb en een appartement voor mezelf en mijn hond(kip) en kat(nugget) en hamster(milk) en goudvis(shake) en konijn(varkenshaas) wil.
Voorlopig ben ik dus nog wel even bezig met het gat (HAHAHAA JA WE WETEN HET NU ECHT WEL!!!!!!!) zoeken en hopelijk vind ik dat en kan ik er éindelijk doorheen. Toen ik mijn bril aan touwtjes deed terwijl ik -5 had lukte het nog niet (raar joh onder water!!) dus succes @ mezelf.
High five
Enz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten