Hallo. Het voelt een klein beetje alsof jullie dit bericht van mij verwachten, al weet ik heel goed dat ik geen fanbase heb maar veel steun van mensen die een update verdienen. Ik kan niet met 1 bericht komen en het daarbij laten.

Vandaag is dé dag. Mijn moeder gaat, na 25 jaar een gezin te hebben gevormd, op zichzelf wonen. In haar eigen huis. Met haar eigen meubels. Met haar eigen spullen. Met onze hond Jip.

En dat vind ik dan ook gelijk het moeilijkste. Mijn hond gaat weg. Natuurlijk gaat hij de wereld niet uit, het is hooguit 10 minuten fietsen, maar het is wel anders als hij er niet is.

Mijn moeder gaat dus uit huis. Mijn zusje en ik blijven bij mijn vader. De hele week helpen mensen ons met het huis klaar maken en met de nodige spullen halen. Maar eerlijk gezegd helpen mensen ons al maanden.

Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik vind dat we echt enorm veel steun hebben gehad van zoveel mensen. Mijn families, mijn lieve vrienden en daarnaast ook nog eens kennissen die ik vrijwel nooit spreek. We mogen dankbaar zijn voor iedereen.

In Juli werd de knoop doorgehakt. Vanaf daar ging het niet echt snel. We zijn nu een half jaar verder en de scheiding is er nog niet officieel door en mijn moeder heeft pas sinds vorige week een huis. Natuurlijk leef je 24/7 met spanningen die zijn tol eisen. Ik denk dat we alle 4 kapot zijn en hierna bij kunnen gaan komen en kunnen gaan proberen om alles zo snel mogelijk als "normaal" te gaan zien.

Over 3 weken vertrek ik voor 5 weken naar Toronto, Canada. Ik ben blij dat ik voor die tijd nog wat rust krijg. Mijn eerste (vlieg)reis alleen, gelukkig naar familie, dus toch een beetje spannend. Ik heb er zo ontzettend veel zin in en wat mij betreft vertrek ik over 5 minuten. Maar het is fijn dat er nu een tijd aangebroken is waarin we tot rust kunnen komen, misschien opnieuw uit kunnen vinden wie we ook alweer zijn en waar we voor staan. Misschien ook om te kijken hoe we erin staan en hoe we dat gaan handelen.

Bedankt voor jullie oprechte interesse. Bedankt.

Stuur me varkenshaas ik ben echt vet zielig