The last couple of days I've been feeling worse than I felt before. Everyone is commenting on me not having a job. Everyone is asking about my thoughts on the future. The entire world is on my shoulders and I don't have an answer to any of the questions all of you are asking me. I can't give you anything. Why? Because I have nothing.
I can't take it when everyone is watching every single thing I do, every move I make, every breath I take (STOP IT, THE POLICE, GET OUT OF MY HEAD!!!!!!!).
I know that I should be moving out of my parents's house in my 20's, BUT WHAT IF THAT DOESN'T WORK OUT?? "Save up your money" what MONEY?? Am I not allowed to do ANYTHING? Am I not allowed to buy a shirt? Am I not allowed to go out and have fun? Am I not allowed TO GET THE FUCK OUT OF THIS HOLE THAT I HAVE BEEN LIVING IN FOR A YEAR AND A HALF NOW? Am I not allowed to do ANYTHING for myself? You all have been like "It must be so easy for you, just sitting home and doing nothing" it's not easy. It's not fun. I'm going INSANE. I have never been someone who likes to do nothing. I'm saying that it's enough with the comments. Enough with you telling me how to live my life. I have no other choice right now.
Right now I don't see a future. I can't see anything. It feels like I don't have a future and I don't know how to get rid of this feeling. I feel so low. I want to crawl out of this hole but I every time I try I get kicked down again. It's enough with all of that. Enough with the judging. Enough with the comments. I don't want to hear another "what do you want to do?". I have said so many times I don't care, I just want to work. For myself, for my parents, so that we can be in a better place, mentally.
And trust me when I say I will do anything. I will. I will do any job, as long as it pays. My head is hurting right now, there's only chaos in there. There's nothing I know for sure. There's nothing. There's no now, there's no future. Nothing. Not right now. I'm don't think I'm showing my weakness here because honestly I have always been strong and I will be now. So if you think you can kick me when I'm down, think again.
_________________________________________________________________
Dus.. De laatste paar dagen voel ik me niet zo goed. Slechter dan eerst. Iedereen heeft maar commentaar op dat ik geen baan heb, iedereen vraagt maar om wat er in de toekomst van mij moet worden. Hoe ik de toekomst zie. Iedereen hijgt in mijn nek en ik kan jullie vragen niet beantwoorden. Ik kan jullie niets geven. Waarom niet? Omdat ik niets heb.
Ik kan er niet tegen als mensen me in de gaten houden, steeds op mijn vingers en over mijn schouders kijken. Ik weet dat mensen uit huis horen te gaan als ze in de twintig zijn, maar wat als dat niet zo gaat? "Spaar je geld" welk geld? Mag ik niets meer doen dan? Mag ik geen shirt kopen? Mag ik niet uitgaan en lol hebben? Mag ik niet uit dit stomme gat waar ik al anderhalf jaar in zit? Mag ik niets doen voor mezelf? Jullie zeggen steeds "het is vast lekker makkelijk voor je, lekker thuis zitten en niets doen" dat is het niet. Het is niet leuk. Ik word gek. Ik ben nooit iemand geweest die zomaar niets deed en dat leuk vond. Ik vind dat het genoeg is met het commentaar. Ik heb er genoeg van dat jullie me steeds vertellen hoe ik moet leven. Ik heb nu geen keuze om het anders te doen.
Op dit moment zie ik even geen toekomst, ik zie even helemaal niets. Het voelt alsof ik geen toekomst heb en ik weet niet hoe ik van dit gevoel af moet komen. Ik wil uit dit gat kruipen maar elke keer als ik dat probeer word ik er terug in geschopt. Het is genoeg. Genoeg met het oordelen, genoeg met het commentaar. Ik wil geen "Wat wil je doen?" meer horen. Ik heb zo vaak gezegd dat het me niet uit maakt, ik wil gewoon werken. Voor mezelf, voor mijn ouders. Zodat we mentaal meer op orde zijn.
Geloof me als ik zeg dat ik alles wil doen. Ik wil al het werk doen, zolang het maar betaald. Mijn hoofd doet pijn, het is een en al chaos daar binnen. Er is niets dat ik zeker weet. Niets. Er is geen nu, er is geen toekomst. Niets. Niet nu. Ik denk niet dat ik hier mijn zwakte laat zien want ik ben altijd sterk geweest en dat zal ik nu ook zijn.
