Oke. Nou. Ik zit nu dus in mijn bed. Ik was van plan te gaan slapen, tot ik een tweet van Gibson zag. Ja, Gibson Guitars.
Gisteren was het de dag waar ik serieus echt mijn hele leven (oke voor zo lang ik me kan herinneren) op heb gewacht. Ik kon in contact komen met Neil, al was het "maar" via een tweet. Niemand had verwacht dat Neil überhaupt twitter zou krijgen, laat staat nog een Q&A zou doen ook! Toen het bericht dan ook uit kwam werd ik GEK. Gelukkig heb ik vakantie. Ik wist dat de Q&A zo rond 21:00 zou beginnen maar ik heb de hele dag (van 12:00 tot het begon) voor de laptop gezeten. Want ja, stel je voor, je allergrootste superheld doet een Q&A en jij mist het. DAT IS NIET LEUK. Daarom dus. Ik natuurlijk zo'n 10 nutteloze vragen gesteld. Het begon om iets voor 9 en gelukkig was Merel (@merel_e op twitter) er om mij bij te staan en vragen toe te voegen & retweeten! Ik heb me eigen helemaal het laplazurus getweet. Ik MOEST en ZOU een tweet. Naast mijn tweets als "Wie was uw held toen u opgroeide? U bent de mijne al zo'n 18 jaar." kwam er ook deze tweet voorbij "Welke shampoo gebruikt u?" want oke, je moet wel creatief blijven. Net voor ik het op wilde geven besloot ik er deze tweet uit te gooien (die ik per ongeluk verwijderd heb MAAR PRINT SCREENS!!!!): Have you ever thought of recording a song with Dave Grohl? En toen..............
"YES, I THINK WE WILL"
Ik dacht dat ik het begaf. Niet dat het jullie interesseert maar ik sloeg mijn handen voor mijn mond en pas na een paar minuten realiseerde ik me dat ik net enige interactie had met mijn aller, aller grootste held aller tijden. Ik geloof dat ik er wel 20 print screens overal van heb. En uitprinten ga ik het ook.
Nog steeds voel ik me zo gelukkig als ik er aan denk. Ik had nooit verwacht ook maar iets van communicatie te hebben met Neil. Altijd gedroomd en gehoopt maar never nooit verwacht. Ik heb veel leuke dingen gehad en gedaan in mijn leven maar ik zou liegen als ik zeg dat dit niet een van de hoogtepunten is. "Het is maar een tweet" eh jaa... Van de man die mij altijd weer weet te raken. Nee, niet met bakstenen maar liedjes. Mooi, fragiel, eerlijk, VALS!!, stoer, vol met ballen maar bovenal impressive. Zijn liedjes laten je denken, voelen en DOEN. Toen ik een jaar of 2 was en door had hoe de CD speler werkte, stopte ik er zowat elke dag wel een CD in. Vaak was het American Dreams van Crosby, Stills, Nash & Young en stond ik enorm raar te dansen. Zoals altijd als ik dans.
Inmiddels is het dus onderhand wereldnieuws dat Neil waarschijnlijk een liedje gaat opnemen met Dave. Daar dacht ik niet eens bij na toen ik het tweette. Logisch ook. Mijn naam/twitternaam staat haast nergens vermeld maar IDC want ik weet dat het MIJN tweet is. Wat ik nu nog wil doen is hem ontmoeten. Al zou ik hier ook genoegen mee nemen voor forever.
Maar goed, ik ben nu beroemd dus ik ben te goed voor jullie. Hierbij stopt deze blogpost.
Geen handtekeningen vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten