Afgelopen weekend was ik te vinden op Pinkpop. Ik was niet van plan te gaan omdat ik niet zo van festivals hou.. Maar toen stond Joe Bonamassa ineens tussen de line-up. En FLOEP! Biffy Clyro. En jahoor, Bastille. Nou sorry maar dan hou je mij moeilijk meer tegen. Geld om kaartjes te kopen had ik niet, al was dat vast ook niet gelukt met alle drukte. Tijd om kaarten te winnen had ik dan weer wel. Alles en iedereen die kaarten weggaf vol gespamt, maar niets leek te helpen.... Tot ik afgelopen maandag te horen kreeg dat ik kaartjes had gewonnen bij That's Live, met mijn roze foto. Alles snel regelen (al moet ik eerlijk zeggen dat ik al heel veel geregeld had).
Zaterdag mocht ik met Chantal & Joost meerijden, waarbij Tessa en ik ook op de mindervalide camping mochten staan. Blijkbaar stonden we op beton, er was geen haring in te krijgen op een normale manier. Er moesten een beitel, de krachten van Joost en ijzeren hamer aan te pas komen. Toen we eindelijk onze shit hadden liggen gingen we naar het terrein, alwaar ik doodzenuwachtig was voor het optreden van Joe Bonamassa. Voor het geval je hem niet ken: YouTube hem. Serieus. Wat een held. Ik wilde hem al zo lang live zien en nu ging het eindelijk gebeuren. I was AMAZED. Starstruck. Wat een band ook, die percussionist! Wauw, wauw, wauw. Legendarisch. Ik kan er nog steeds niet uit. De billen van Joe waren ook erg mooi in zijn mooie pak. Wat ben ik blij dat ik hem heb gezien zeg. Als je dat hebt gemist, heb je écht iets gemist. Flawless. We zijn gelijk vooraan blijven staan omdat Bastille erna op zou treden. Één van ons ging eten halen. De eerste frikandel van Tessa was al snel een feit. Toen Bastille begon was het gewoon weer zo leuk, zo goed. Het is zo'n energieke band en fantastisch om live te zien. Spelen kunnen ze als een malle, ze zijn zo goed in wat ze doen. Ik was dan ook erg teleurgesteld toen het na een uur toch echt tot een einde kwam. Ik ben verliefd op Dan en Will en I always Will (haha get it haha) be. Na Bastille zijn we toch maar naar het hoofdpodium gaan slenteren, waar we in het gras zijn gaan zitten. Toen was mijn eerste frikandel al snel een feit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niks aan vond, aan the Stones. De show was natuurlijk leuk maar dat onnodige, niet grappige geblaat van meneer Jagger was gewoon niets. Het geluid was niets. Het enige dat ik nog een beetje leuk vond was de show er omheen. En natuurlijk Charlie Watts, held. Maar goed, als je kwaliteit wilt moet je ook niet meer naar the Stones gaan. Daar moet je heen gaan wil je ze een keer gezien hebben, een keer meegemaakt hebben. Dat heb ik nu, al voelt mijn leven niet voller dan het voorheen deed. Erna was het al snel slapen want we waren kaputt.
Toen was het zondag. Mijn rustdag. Ik hoefde niets te zien, ik moest alleen mee naar Ed Sheeran, iets waar ik niet zo naar uit keek. Aan het begin gingen we maar weer op het gras zitten, beetje Chef Special kijken, wat erg leuk was. Goede band, leuke mannen, leuke muziek. The Kooks vond ik echt geen fuck aan. Dat is nog zacht uitgedrukt. Erna gingen we maar naar het voorvak, proberen om zo ver mogelijk naar voren te komen. Dat lukte niet heel erg goed, alle hysterische fangirls (niet alleen die van Ed maar ook die van de Arctic Monkeys) stonden er al. Ed was echt heel goed, heel tof. Had ik totaal niet verwacht. Zijn depressieve liedjes kwamen lang niet zo depressief over en zijn lieve liedjes kwamen twintig keer zo lief over. Ik kan er nog steeds geen heel album van luisteren maar zo'n concertje kan ik wel door zitten. Editors vond ik niet zo veel aan, maar ik snap wel waarom er mensen zijn die er helemaal gek van zijn. Het heeft z'n charmes, het trekt mij persoonlijk gewoon niet. Arctic Monkeys vond ik verrassend goed. Toen ik het optreden van hen op Glastonbury zag vond ik het onwijs eentonig en saai, daar had ik me dus ook op voorbereid. Gelukkig werd ik verrast en was het toch wel tof om gezien te hebben.
TOEN! WAS! HET! TIJD! VOOR! DE! MAANDAG!!!!!!! BIFFY FUCKING CLYRO. Wat keek ik hier naar uit. Ik had niet eens meer pijn aan mijn voeten en rug! Ik krijg zó veel energie van die band. We gingen al wat eerder naar het terrein omdat Tessa een stukje Kodaline wilde zien. Ik kende ze alleen van naam, niet van muziek. Ik vond de muziek oké. Niet om wild van te worden.. Gewoon lekker. Niet storend, lekker in het zonnetje. Ik kon natuurlijk al niet meer wachten om naar het voorvak toe te gaan, dus gingen we. Toen we er aan kwamen stonden er al wat mensen op de eerste rij voor Metallica. Logisch natuurlijk, maar dan heb ik zo iets van joh.. Laat dan andere mensen die er voor hún band zijn ook even vooraan. Maar nee, dat is teveel gevraagd. Tessa keek er een beetje tegenop, omdat Rob Zombie voor Biffy Clyro speelde. Rob Zombie is metal. Maar wat was het tof. Het was echt zó gaaf. De bassist was erg leuk (ja... Sorry. Rare smaak), de melodieën waren leuk, het publiek was leuk. Het was gewoon leuk! Toen het klaar was kon ik alsnog doorschuiven naar de tweede rij alwaar ik nog niet veel kon zien omdat Metallica de catwalk mee had genomen waardoor ik Biffy Clyro niet kon zien. Maar goed, ik zag Simon zijn hoofd en hij kwam zijn billen showen. He-le-maal uit m'n plaat ging ik. Alle energie eruit. Gewoon helemaal leeg. Het was weer fenomenaal. Zo'n ontzettend goede band en live nog beter dan op CD. Als je ooit de kans krijgt om hen te zien, ga het zien. Serieus. Biffy was klaar en toen gingen we maar weer eens eten halen. Hele weekend eten. Mijn score is 5 frikandellen, 2 kroketten, 2 keer patat, 2 vietnamese loempia's & pangsit. Nee nee, dat is niet alleen van zondag. Dat is van het hele weekend. Avenged Sevenfold was gewoon kut. Next. METALLICA WAS ZO TOF. TOF! Wat een show! James Hetfield is sexy. Mijn vuist ging de lucht in en ik heb staan te zingen jonge, niet normaal. Talentje hier hoor. En ja, nu zal ik gaan praten over het weer.
Ik leef nog. Gisteravond, wat jullie gezien hebben op tv, was inderdaad best heftig. Iedereen moest uit de voorvakken en weg van de lichtmasten en schermen. Ik werd samen met Tessa en nog meer mensen onder een luikje getrokken bij een kraampje, wat wel hielp want alleen mijn benen werden heel nat. Het was echt een hevige onweersbui. Het sloeg verderop ook nog in, we voelden de hitte en schok. Toen de onweer eenmaal voorbij was en de regen ook wat minder was, zijn we naar voren toe gelopen en mocht iedereen weer de voorvakken in. We hebben gedanst en geschreeuwd, helemaal prima. Toen gingen we kijken hoe onze tent erbij lag, als die uberhaupt nog stond.. En hij stond nog! En niks was heel nat! Wij lekker onze matjes op.. Ineens midden in de nacht noodweer. Maar op de invalidecamping staan bijna alleen maar bomen, dus extra gevaarlijk. Ik lag te rillen van angst en dat heb ik echt nooit. Het was gewoon helemaal licht buiten, constant, van de flitsen. Maar goed, we hebben het overleefd. Bedankt voor jullie zorgen. Ik heb een geweldig weekend gehad.
1. Joe Bonamassa
2. Biffy Clyro
3. Bastille
4. Rob Zombie
4. Rob Zombie
Einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten