Kerst is voorbij.

Het is net 00:00 geweest en dat betekend dat kerst voorbij is. Ik heb lekker gegeten, hard gelachen met onwijs lieve mensen waar ik veel van hou en leuke cadeaus gehad. Maar dit betekend dat de kerst-spirit uit gaat en dat ik chagrijnig word. Dus voor nu wat negativiteit. Dit keer in het Nederlands, omdat het plat en boos is bedoeld. In het Engels klinkt het zelfs nog prachtig als je "you are a fucking asshole" zegt. Ik bedoel maar.

Ik ben het zat. Ik ben het zat om door zo genoemde vrienden aan de kant gezet te worden voor anderen. Voor vriendjes, voor mensen die ze pas 2 dagen kennen of zelfs voor hun voormalige vijanden. Elke keer geloof ik weer dat ze zijn veranderd, als ze bij me terug komen en uithuilen. Maar elke keer word ik weer teleur gesteld. Het is genoeg nu. Ik ben niet meer wie ik was, ik ben veranderd en ik ben harder geworden. Ik kan mensen zonder pardon uit mijn leven zetten en hun bestaan vergeten. Maar zij hebben het daar naar gemaakt. Zij die inruilden of links lieten leggen.

Ze zeggen, liefde maakt blind. Dat boeit me helemaal niets. Je bent gewoon onwijs dom als je je steeds in de maling laat nemen. En dat is dus ook zo met vriendschap. Want je WILT geloven dat ze veranderd zijn, je WILT geloven dat ze nu echt niets doms meer doen. Maar als je telkens weer teleur gesteld wordt, verlies je hoop. En die heb ik verloren, zo hard verloren dat het al is verteert en nooit meer terug komt. In geen enkele vorm.

Dit jaar zijn er oude vriendschappen herrezen maar er zijn er ook beeindigd. En dat was nodig, na al die tijd. Want steeds bij mij komen uithuilen als je vriendje vreemd gaat en je vervolgens weer met hem neemt en hem vertrouwd, gaat er niet in bij mij. Dat dat gebeurd tot 3x toe, daar kan ik al helemaal niet meer bij.

Ik ben dom geweest, dom om in jullie te geloven. Ik hoop dat de vrienden die ik nu heb, dat nooit zullen doen. Maar ik weet niets meer zeker omdat iedereen onvoorspelbaar lijkt te zijn de laatste tijd. Je denkt dat je je vrienden kent, maar lang niet alles vertellen ze. De noodzakelijke dingen weet je. Ik hoef niet te weten welke onderbroek je aan hebt of of je gedoucht hebt vanochtend. Maar als ik vraag "hoe gaat het" verwacht ik eerlijk antwoord en niet "goed" terwijl je je gevoelens onderdrukt en zelf zit te huilen. Als je vervolgens ook nog klaagt dat niemand naar jouw verdriet vraagt, is er iets mis met JOU want mensen kunnen niet ruiken dat jij in een hoekje zit te huilen en zo veel dingen aan je hoofd hebt dat je helemaal gestoord wordt van jezelf.

Als ik je echt ken, dan weet ik dat het niet goed met je gaat, dan weet ik dat je je niet goed voelt. Maar als je hulp wilt, of iemand om mee te praten, moet je het tegen MIJ zeggen. Ik niet tegen jou.

Cheers to friends, want ik heb ze toch nodig.