woensdag 28 januari 2015

Het is twee uur snachts, we liggen niet op bed

Het is twee uur 's nachts en ik ben aan het zoeken naar vacatures. Ja.. Alweer. En nog steeds. Zin om moeite te doen heb ik niet maar het moet wel. De laatste paar weken was ik eigenlijk met een paar mogelijkheden bezig maar die zijn deze week allemaal op niets uitgedraaid. En zoals sommige van jullie weten is mijn carrière als postpakketten sorteerster ook voorbij. Het wordt er niet veel beter op hè. Ik zie ook zo veel achterlijke vacatures. Eisenlijsten van 16 punten lang. Ik snap het, je wilt iemand voor je bedrijf. Maar dit is net als een moeder van een jongen die dan alle vriendinnetjes van haar zoon afkeurt. Terwijl die meisjes misschien wel hartstikke leuk zijn en een goede invloed zouden hebben op je zoon. Ja ja, ik zeg net over mezelf dat ik leuk ben. En dat ik een goede invloed binnen een bedrijf zou kunnen hebben, als ik daarvoor  de kans krijg.

"Je hebt verstand van machines" Natuurlijk heb ik verstand van machines. Ik weet hoe een blender werkt. Bam. Solliciteren.
"Uitstekende beheersing van Nederlandse taal" Zetten ze dan bij een vacature voor bijvoorbeeld aardbeien plukken. En dan kom je daar met je perfecte Nederlands en zit je tussen 20 polen die geen woord Nederlands spreken. Kun je lekker met jezelf in duet, de hele dag Acda en de Munnik zingen. Ik vind Acda en de Munnik leuk en ken zelfs ook liedjes van Van Dik Hout dus misschien kan ik een medley doen? Ik solliciteer.
"Goede uitstraling" Die heb ik. Tenzij je me in een pakje stopt waarvan zelfs de broek van het bedrijf is en waarbij ik een petje op moet. Maar goed, solliciteren.
"MBO denk en werkniveau" En weet ik dat ik niet aangenomen word omdat ik geen MBO opleiding afgemaakt heb terwijl er staat dat ik toegelaten ben tot niveau 4 opleidingen. Er staat denk- en werkniveau. Dat heb ik, clearly. Goed. I call bullshit, maar ik solliciteer.

De ideale motivatiebrief.

Mijn naam is Michelle (insert achternaam), ik ben 23 jaar en woonachtig in (insert woonplaats). Ik ben op zoek naar een baan waarin ik uitgebuit, onderbetaald en afgepeigerd word. Want daar hou ik van. En jullie ook. Ik heb 5 jaar ervaring in de horeca, 3 jaar administratief, 7 jaar in de zorg, 4 jaar als adviseur en 4 jaar in de detailhandel. Ik ben flexibel, sociaal, punctueel, netjes, een echte teamplayer MAAR ook héél zelfstandig als dat moet en ik ben ondernemend. Verder ben ik niets. Ik heb geen bloed in mijn lichaam. Geen hart. Geen ziel. Geen mening. Ik ben eigenlijk een robot. Dat is nog eens vooruitstrevend voor de toekomst.

Ik ben een aanwinst voor jullie bedrijf omdat ik een robot ben. Ik heb geen gevoelens. Ze zijn al jaren bezig met het ontwikkelen van een robot en here I am. Be the first to hire one. Verder heb ik echt affiniteit met de dingen die jullie binnen het bedrijf doen. Tevens heb ik research gedaan naar het verleden en kan ik me niet meer aansluiten bij de keuzes die jullie als bedrijf hebben gemaakt. Ik heb vijf opleidingen gedaan. 2 op MBO en 3 op HBO. Mijn eerste begon ik toen ik 12 was. Toen ik 16 was had ik al 4 diploma's binnen. De andere had ik toen ik 17 was.

Ik hoop jullie voldoende geïnformeerd te hebben. Ik hoop binnen de komende 6 maanden van jullie te horen, zo niet dan probeer ik het daarna nog 12 keer.

Met ontzettend vriendelijke, geweldige, gezellige, gelukkige, spontane, sociale, punctuele, flexibele, nette, teamplayer máár zelfstandige, ondernemende groet,

Michelle.

woensdag 14 januari 2015

13.

It's time. You know what for. If you know me, you do. You'll be like "oh fuck here she goes again, when is this gonna stop?". And I don't know the answer to that question. Because this will be number 13, in a little over 5 years. Guess you could say I'm addicted. But this time it has an even deeper meaning than all the ones I've gotten before. Except for the puzzle piece, which represents all the loved ones that left the earth. This time I'm getting a tattoo for my 2 cats, who passed away in August & September. They were 15. I've had them for over half of my life and I miss them so much. Sometimes when I think of them I just start crying. I can't even look at pictures of them without crying, even though some of those pictues are the cutest ever and so loving as well. 

I just want to have them with me no matter what. I will have them with me forever. Unless my arm gets chopped off and gets dropped into the ocean. They were my brothers. Yeah, that sounds weird as hell but it's true. I just miss the purring, the petting, the cuddling, the biting in my nose or elbow when I wouldn't give them attention, the following, the snoring and I even miss the hair on my clothes. I just miss having them around. I know they were quite old and it was better for them but it still hurts so much. And though they might only be cats to some of you, they were a lot more than that to me. I'm gonna remember my babies in the best way possible. And I'm gonna have them with me forever. Literally. I miss them. I love them. I miss them so much.


Thomas 


Wammes

donderdag 8 januari 2015

WAKE UP.

So many things have been said over the past few days. 
I don't think I have anything to add.
I just want to say that this is 2015.

This is now.


This is real.

Wake up. Stop running.
Take a look around.
The world is constantly changing.
Stop closing your eyes.
Stop hiding your face.
If you want your voice to be heard,
create a chance for it to be heard.
Today.
Now.