De bus.

Elke ochtend, elke fucking ochtend, wacht ik lieg. Vijf ochtenden per week sta ik bij de bushalte te wachten op de bus, dan vraag ik me 9 van de 10 keer af hoe laat hij deze keer opdaagt en OF hij überhaupt wel op komt dagen. De laatste tijd is het wat frisser en regent het soms, als de bus komt aan rijden denk je dan "he, lekker! Warmte!". Stap je in, guess what, BIG FAT NO. Omdat de dikke buschauffeur het warm genoeg heeft met zijn eigen lichaamsvet. Bedankt. En het zijn, ironisch genoeg, de zomerdagen waarop de verwarming in de bus aan gaat. Bedankt. Fijn. Echt. Dankje. Tof van je.

En dan is de bus er eindelijk he, wring je je door de mensenmassa heen, stap je in ga je lekker zitten.... Gaan mensen kei, maar dan ook echt KEIhard zitten praten met elkaar. Twee mensen, door de hele fucking bus. "Karel kwam gisteren thuis en hij had lipstick op zijn overhemd zitten!!!! Dus ik vroeg hem VAN WIE IS DAT?????? En toen kreeg ik als antwoord VAN OMA SIEN. Nou, dat geloof ik dus mooi niet he!!!!! Maar niemand weet hier van dus niet doorvertellen!!!!!". Lieve schattebout met je luidruchtige irritante stem, nu weten nog 30 mensen het. En mensen kennen mensen want de wereld is genant klein. Het gaat me helemaal niets aan en het interesseert me ook werkelijk helemaal niets wat Karel op zijn overhemd heeft en waar Karel zijn stokje allemaal in steekt.

Dan houden ze eindelijk op met praten he, begint er iemand achter je in een of andere taal een liedje te neuriën en soms fluisteren. Als het nou Nederlands, Engels of Duits was, kon ik misschien meezingen. Maar nee, dat is teveel gevraagd. Dus het is gewoon fucking irritant. Vervolgens druk ik mijn ene oor dicht zodat ik DENK!!! diegene niet meer te horen, GAAT HET STEEDS HARDER FLUISTEREN. Nou echt, day made.

Ben je eindelijk blij dat je die koude kut bus uit bent en naar de metro kan, kom je in de metro, stinkt ie naar zeik. Zit je ook niet op te wachten om kwart voor acht 's ochtends.

Lieve vrienden die met het openbaar vervoer gaan: praat zachtjes met je buurman of buurvrouw en niet over je first world problems. Zing HARD mee met je Engelstalige, Nederlandstalige of Duitse muziek, maar niet ZACHT. En als laatste: Plas niet in de metro.

Bedankt voor het lezen van mijn gezeik, wees blij dat ik het niet in de metro doe.

(see what I did there)

Dag.

Ja.

Ja. We zijn nu een paar weken verder en er zitten dus al zo'n 4 weken school op. Time flies, maar echt. Zelfs als het niet leuk is. Nou valt het aantal negatieve dagen van de aflopen 4 weken nog best mee. Het gaat best goed. Leuke klas, fijne leraren (op 1 of 2 na) en duidelijke regels. Het enige puntje van kritiek is alleen dat het een enorme chaos is, qua lesstof, roosterwijzigingen en brieven. We hebben de afgelopen tijd al minimaal 7 brieven had, met in elk andere informatie. Zo hebben we ook nog e-mails gehad, die soms weer tegenstrijdig waren met de informatie die in de brieven werd vermeld. Onwijs irritant. Het is al best wel een drukke chaos in mijn hoofd en dan ook nog eens dit. Ach, het is mijn derde opleiding al dus.. Deal with it, Michelle.

Verder vind ik het natuurlijk pure onzin dat ik mijn tijd, waarin ik kan leren over fotografie, moet gaan verspillen met het maken van storyboards en montages. Sorry, ik zit er voor fotografie. Maar goed, again, deal with it. Wat de fuck ga ik er aan doen, juist, geen ene niets. Voor fotografie hebben we al wel leuke opdrachten gehad, alleen heel erg breed. Echt heel erg random. In het begin vind ik dat niet erg, maar soms zijn er gewoon dingen die je op teveel manieren kan interpreteren, which is very annoying. Voor school moesten we ook een fotografie blog aan maken, die kan je HIER! vinden. Verder verloopt alles prima, denk ik.

Binnenkort komen er weer leuke dingen aan. Volgende week zijn paps en mams een lange tijd getrouwd (22 jaar.. ofzo...?!?!!! Lang.) en de week daar op ga ik met Cindy en Krijnie naar Will And The People bij That's Live! En vanaf daar is het nog maar eventjes tot mijn familie langs komt voor mijn verjaardag, mijn verjaardag en Racoon EN.... tot dat mijn lieve homegurls lang komen voor mijn birthday. Binnenkort komt er nog een snel blog aan, met dingen die ik heb gekocht. 2 van H&M en eh.. een aantal... van Ebay!

De ballen,

Michelle.

P.S: NEIL YOUNG HEEFT TWITTER!!!!!!!!! SPREAD THE LINK, NOT HERPES.WWW.TWITTER.COM/NEILYOUNG

Verdomme.

Vandaag was het zover. Alweer een begrafenis. De laatste tijd gaat het hard. Ik word ouder en zo ook iedereen om mij heen. In een korte tijd heb ik er 3 gehad. De zus van mijn oma, mijn achternichtje van 14 en vandaag de zus van mijn opa. 4 jaar geleden die van mijn overgrootopa, en die is mij het meest bij gebleven.

Toen mijn overgrootopa bijna 4 jaar geleden overleed, kon ik het geen mooie begrafenis noemen. Hij was christelijk. Het is misschien hoe hij zijn afscheid had gepland maar voor mij viel dat heel anders. Ik ben het verre van christelijk, sterker nog, ik heb een hekel aan geloven. Maar mijn overgrootopa was een onwijs lieve, grappige en zorgzame man dus voor hem had ik het over om in een kerk te gaan zitten. Ik zeg met schaamte dat ik niet heb gehuild op zijn begrafenis, tot we aan zijn graf stonden en ik mijn oma zag huilen. Toen brak mijn hart. Van tevoren heb ik 3 dagen lang gehuild maar toen kon ik het even niet. Hoe respectloos er werd om gegaan met niet-gelovigen, was bizar. Het kwam er op neer dat niet-gelovigen sneller zouden sterven als gelovigen. Daar zit je dan, op de begrafenis van een man waar je erg veel van hield. Op dat moment kon ik niets, behalve verbijsterd toe kijken met mijn armen over elkaar. Even voelde ik niets behalve woede. Maar ik accepteerde het omdat het mijn overgrootopa zijn begrafenis was en dit is hoe hij het wilde. Wie ben ik dan om het tegen te houden of om er iets over te zeggen. Precies, niemand. En dat deed ik ook alleen maar niet uit respect voor mijn overgrootopa. Het is gewoon egoïstisch van mij om dit te zeggen, maar het lukt gewoon niet om het te verwerken. Ik word alleen maar boos als ik aan de begrafenis denk.

Maar het begint mij steeds meer dwars te zitten. Ik snap de good in goodbye niet, als ik aan die begrafenis denk. Ik kan me er amper wat van herinneren, er werden geen worden toegewijd aan hoe mijn overgrootopa was. In mijn hoofd en hart heb ik nog steeds geen goed afscheid van hem genomen. Het is ontzettend egoïstisch maar mijn god, wat had ik het liever anders gezien. Ik moet het nog verwerken op mijn manier en als ik die manier vind zal ik er ook geen minuut langer meer over doen.

Het enige pluspunt aan dit alles is dat er geen Frans Bauer gedraaid kon worden. Bij de begrafenis van mijn achternichtje van 14, werd k3 gedraaid. Geloof mij, dan krijgt zo'n liedje ineens een heel andere betekenis. Maar vandaag, op de begrafenis van mijn opa's zus, werd Frans Bauer gedraaid. En dat, lieve mensen, dat is echt helemaal nooit mooi. Bij alle 3 de liedjes stroomden de tranen over mijn wangen maar toen, wat chagrijnig werd ik ineens.

Afscheid nemen is nooit mooi, zelfs niet als het nodig is.

New photography blog

Hi all.

My new school is alright. My classmates are fun but it's just a lot of chaos at the school right now. Which sucks. But it's alright, I hope it'll get better soon.

School wanted us to make a photography blog so they could see what we're up to. I already had one but I didn't want to share it with everyone, so here's my new one:

http://vancreekphotography.tumblr.com/

I´d really appreciate it if you´d take a quick look! And let me know if you have any feedback.

Lots of love,
Michelle.